Parafia Św. Andrzeja Apostoła

Św. Izydor z Sewilli

Biskup, doktor Kościoła. Urodził się około 560 roku w Kartaginie. Pochodził z rodziny, która dała Kościołowi dzieci wyniesione do chwały ołtarzy - św. Leonarda i św. Fulgencjusza, braci św. Izydora, oraz św. Florentynę - ich siostrę.
Wychowywał się i kształcił u boku swego starszego brata Leonarda, biskupa Sewilli. Po jego śmierci objął biskupstwo. Podjął wysiłek odnowy Kościoła. Kierował synodami w Sewilli (619), w Toledo (633), które m. in. ułożyły symbol wiary odmawiany w Hiszpanii oraz ujednoliciły liturgię.
Fundator kościołów, klasztorów, szkół, bibliotek. Zabiegał o podniesienie poziomu intelektualnego i duchowego kleru. Był znakomitym pisarzem. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Jego największym dziełem jest dwudziestotomowy "Codex etimologiarum" - pierwsza próba naukowej encyklopedii, synteza wiedzy, jaką posiadano za jego czasów. Zapamiętano go jako człowieka wyjątkowego miłosierdzia.
Zmarł 4 kwietnia 636 roku. Wyjątkowa była jego śmierć. Kazał zanieść się do katedry i w obecności biskupów pomocniczych, kapłanów i ludu zdjął swoje szaty biskupie, a wdział pokutny wór, głowę posypał popiołem i zalany łzami odbył spowiedź publiczną. Błagał, by mu odpuszczono jego przewiny i zaniedbania i by się za niego modlono. Potem przyjął Komunię świętą pod dwoma postaciami i pożegnał się ze wszystkimi pocałunkiem pokoju.
Kanonizowany w 1598 roku. Innocenty XIII ogłosił go doktorem Kościoła (1722).
Jest patronem Hiszpanii, Sewilli.
W ikonografii przedstawiany w stroju biskupim. Ma paliusz. Czasami ukazywany jako jeździec na koniu.
Jego atrybutem jest miecz.

NOWENNA
do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
we wtorki po Mszy Świętej o godz. 18
(w okresie zimowym o godz. 17)