Święty Andrzej, Apostoł. Odrestaurowany obraz z dawnego ołtarza głównego.

W różny sposób Chrystus spotkał swoich uczniów. Przykładem jest rybak z Betsaidy Galilejskiej. Miał brata imieniem Szymon, z którym osiadł później w Kafarnaum. Ów galilejski rybak miał rzutkie usposobienie. Serce czułe, skłonne do entuzjazmu i zachwytu. On to właśnie bez wahania zostawił sieci nad Jeziorem Galilejskim, by być posłusznym wezwaniu Pana – „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi”. Odtąd Andrzej należy do grupy najbliższych Jezusowi i najbardziej zaufanych. Andrzej jest przy boku Pana, gdy dokonuje On pierwszego cudu w Kanie Galilejskiej. Jest to cud przemiany wody w wino. Uczeń ten jest z Chrystusem podczas cudownego nakarmienia rzeszy. Gdy powstaje problem z wyżywieniem tych, którzy słuchają Mistrza, Andrzej podpowiada, że jest tu chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, poddając równocześnie wątpliwości przydatność tak małej liczby chlebów i ryb. Andrzej jest tym, który przedstawia Jezusowi prośbę Filipa o dopuszczenie pogan, aby i oni mogli ujrzeć Pana. Prośba uczniów została spełniona. Nadszedł bowiem czas, aby Syn Boży został poznany przez pogan. Miała wtedy nadejść Godzina Syna Człowieczego. Wspomniany tutaj rybak ośmiela się także zadawać poufne pytania. Gdy Jezus wraz z uczniami wychodził ze świątyni, jeden z nich zwrócił uwagę Mistrza na kamienie i wspaniałość budowli. Wtedy Jezus odpowiedział, że nadejdą czasy, gdy nie pozostanie kamień na kamieniu. Gdy byli na Górze Oliwnej Piotr, Jan i Andrzej zapytali Go, kiedy ten czas nastąpi i jaki będzie znak zwiastujący te wydarzenia.

Krzyż świętego Andrzeja. Źródło: wikipedia

Krzyż świętego Andrzeja
Na kartach Ewangelii postać Andrzeja Apostoła pojawia się często. Mniej natomiast wiemy o jego działalności po zesłaniu Ducha Świętego. Wspominają o tym jedynie apokryfy, ale te nie mają wartości historycznej. Wedle świadectw z IV wieku miał ponieść śmierć męczeńską na krzyżu w kształcie litery X. Z tego właśnie krzyża pożegnał zebranych wyznawców. Jego śmierć a równocześnie narodziny dla nieba miały miejsce 30 listopada 60. roku. Istnieją przypuszczenia, że prowadził on działalność apostolską w okolicach Morza Czarnego, Grecji. Relikwie jego w czwartym stuleciu przeniesione zostały do Bizancjum. Głowa zaś w 1462r. przechowywana była w Rzymie i 26 IX 1964r. została zwrócona Grekom. Podczas uroczystości w Parnas zostało odczytane breve, breje którym papież podkreśla symbolicznie znaczenie powrotu relikwii, widząc w tym zapowiedź powrotu do jedności Kościoła prawosławnego i rzymskokatolickiego.
Podobieństwo śmierci apostoła i Jezusa Chrystusa oraz szczególne nabożeństwo do krzyża jako narzędzia odkupienia znalazły wyraz w tekstach liturgicznych na jego święto, w kazaniach np. św. Bernarda, a także w teologii średniowiecznej.
W sztuce polskiej występuje z krzyżem w ręku w kształcie litery X oraz z księgą. Postać apostoła zaczęto po pewnym czasie otaczać kultem zarówno na wschodzie i zachodzie. Czczony był szczególnie w epoce wypraw krzyżowych na równi z apostołami Jakubem i Bartłomiejem.
Kult św. Andrzeja przejawiał się w budowaniu kościołów pod jego wezwaniem.
Najstarszym zachowanym kościołem św. Andrzeja w Polsce jest romański kościół przy ul. Grodzkiej w Krakowie.
W wiekach XI i XII często nadawano jego imię widząc w nim apostoła nawracających się Słowian. Imię to wybrał sobie benedyktyn, pustelnik z okolic Czchowa i Oławy, św. Świerad. Andrzej patronuje rybakom, podróżnikom, rzeźnikom i rycerzom. Uchodzi także za orędownika w sprawach matrymonialnych i wypraszaniu potomstwa. Zaś jego śmierć męczeńska zespoliła się z bogatym folklorem, do którego przeniknęły elementy pierwotne, np. wróżby zwane andrzejkami.

Modlitwa do św. Andrzeja: Wszechmogący wieczny Boże, św. Andrzej Apostoł był głosicielem Ewangelii i pasterzem Twojego Kościoła pokornie prosimy Cię, aby nieustannie wstawiał się za nami. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.

Jezu, tak często zwracasz się do nas ze swoim wezwaniem. Tak często stajesz u drzwi naszego serca i kołaczesz. Ale my pozostajemy głusi i niemi na Twoje słowa. Sami wolimy decydować o naszym życiu. Boimy się pozostawić wszystko tak jak Andrzej Apostoł i pójść za Tobą. Bo my przecież mamy tak wiele dóbr materialnych, tak wiele zobowiązań, układów. Pomóż nam, prosimy Cię za wstawiennictwem Apostoła oderwać się od codziennych spraw, byśmy umieli dojrzeć potrzeby bliźniego daj nam uczestnictwo w Twoich cudach, by tak jak umacniały wiarę św. Andrzeja, prowadziły do pełni naszej wiary.

Imię Andrzej znaczy męski, mężny, zaś przysłowia związane z tym imieniem to:
„Gdy św. Andrzej ze śniegiem przybieży, sto dni śnieg na polu leży”.
„Kiedy na Andrzeja poleje, poprószy, cały rok nie w porę moczy, suszy”.

(opracowano na podst. „Twój Patron – św. Andrzej” – Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy).

Drukuj stronę Drukuj stronę